Miejsce

hanysia

Napisane wieki temu, przez Bezinalde *.*

Gmach szary, trzypiętrowy, ogrodzony parkanem i siatką od strony dworca. Położony w Falenicy pod Warszawą, w cieniu wiekowych drzew. Budowany w latach siedemdziesiątych, przeważają w nim elementy stylu socrealistycznego i postmodernistycznego. Tak więc to duży, sprawiający wrażenie ciężkiego, oraz potężnego, budynek. Wzniesiony z płyt żelbetowych, a w nich duże prostokątne okna z kratami, przez które pomieszczenia nie są takie jasne.
Wejście do Ośrodka po niewielkich stopniach.
Hol jest pomalowany do połowy na kremowo-brązowo. Na ścianach wiszą tanie kopie obrazów, dyplomy nauczycieli, tablice edukacyjne (czym szkodzi palenie, narkotyki, alkohol etc.). Pod nimi zaś ławki i stolik z automatem. Można zakupić herbatę, która smakuje... Cóż, nie smakuje w ogóle.
Na parterze, w holu, znajdują się drzwi do gabinetu dyrektora, jest też dyżurka woźnego. Ogólnie parter to pokoje do użytku personelu, tj. komórka sprzątającej, toaleta i pokój dla nauczycieli, także pielęgniarka, psycholog.
Na pierwsze piętro wchodzi się schodami usłanymi tanią wykładziną. To głównie kondygnacja "szkolno-edukacyjna" - klasy przedmiotowe, pracownie, a także świetlice poszczególnych grup z wideo, telewizją, regały z książkami, pomoce naukowe, archiwalne świerszczyki. Korytarz w kolorach podobnych do parteru. Pod oknami ustawiono dwa krzesła, stolik.
Drugie piętro to pokoje i łaźnia dla mężczyzn. Wchodzi się po schodach, na przeciwko nich jest wspomniana wyżej armatura. Łazienki od sypialni oddziela pokój, w którym rezyduje osoba - ktoś sprawujący rolę prefekta, tj. sprawdza, węszy, pilnuje jakiegoś porządku.
Trzecie piętro dla dziewczyn. Zasada taka jak u chłopaków. Na trzecim piętrze mamy też wejście na stryszek; pralnia i przechowalnie różnych niepotrzebnych bibelotów, gratów, zepsutych sprzętów.

Latem kuracjusze wolą przebywać w tzw. ogródku.
Prostokątny placyk z poustawianymi dookoła ławeczkami. Drewnianymi, w kolorze brązowym. Bruk wyłożony jest kostką. Kwadratową.
Huśtawki podniszczone (na barierkach głównie odpryski lakieru), z drewnianymi siedzeniami. Prowizoryczna karuzela, okrągła metalowa blacha z barierkami do trzymana się.
Niedaleko znajduje się trawiaste boisko do piłki nożnej z białymi bramkami i siatkami, choć uczniowie często kopią piłkę w południową ścianę głównego budynku. Ozdobiona jest graffiti i różnymi wulgarnymi napisami.
Obok boiska ma miejsce prostokątny asfaltowy plac z czterema koszami ustawionymi po bokach (na długość), dwiema bramkami (na przeciw, na szerokość) i słupkami, na których zawieszana jest siatka do gry w siatkówkę. Wokoło ławeczki, lekko nadpalony kosz na śmieci, który zresztą rzadko jest opróżniany. Uczniowie mają widok na salę gimnastyczną, szatnie z prysznicami, z których nikt nie korzysta, a także duży budynek stołówki. Stołówka to pomieszczenie przestronne, z ladą, przy której odbiera się posiłki oraz rzędami stołów z obrusami w biało-czerowną kratę. Dojście do niej to oszklony korytarz, wychodzący od głównego ośrodka, rozgałęziający się na stołówkę właśnie i salę gimnastyczną.
Sala ta została niedawno dobudowana. Wyłożona jest parkietem, z zaznaczonymi liniami autów, pola karnego, połów etc. Roznosi się na niej charakterystyczny zapach potu, zmieszanego ze zgnilizną. W tej jeszcze oszklonej części budynku wystawiono stoły do ping-ponga. Paletki można pożyczyć w kantorku wuefistów, który jest obok szatni. Przebieralnie duże, przestronne, pomalowane na bladozielony kolor. Bez okien, za to z ławkami i hakami, umocowanymi na każdej ścianie.

kuryswa - bezpośrednie przytoczenie czyjegoś zamierzenia